კონსტანტინე (კოწია) ბეჟანის ძე საბახტარაშვილი დაიბადა 1884 წლის თებერვალში (ძველი სტილით) ქუთაისის გუბერნიის ქალაქ ფოთში, შეძლებული მოქალაქის ოჯახში; ეროვნებით ქართველი.

გიმნაზიაში სწავლის პერიოდიდან ჩაერთო სოციალისტურ მოძრაობაში.

გიმნაზიის დასრულების შემდეგ სწავლა განაგრძო მოსკოვის უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე.

იყო რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი; მუშაობდა „მენშევიკების“ ფრაქციაში.

1905 წლის რევოლუციის დროს მოსკოვის აჯანყებაში მონაწილეობის გამო პოლიცია დევნიდა და ამიტომ იძულებული გახდა სწავლა მიეტოვებინა და ფოთში დაბრუნებულიყო.

ფოთში განაგრძობდა სოციალ-დემოკრატიულ ორგანიზაციებში მუშაობას, თუმცა პოლიციამ მის კვალს მიაგნო; დაპატიმრების თავიდან ასაცილებლად იგი არალეგალურად გაემგზავრა საზღვარგარეთ.

ცხოვრობდა შვეიცარიაში, ჟენევაში; დაამთავრა ჟენევის უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტი; მიიღო მეცნიერებათა კანდიდატის ხარისხი; მონაწილეობდა რუსეთის იმპერიიდან დევნილი სოციალისტი ემიგრანტების ორგანიზაციის მუშაობასა და საზოგადოებრივ ცხოვრებაში.

1917 წლის თებერვლის რევოლუციის შემდეგ დაბრუნდა საქართველოში.

თავდაპირველად მუშაობდა ფოთში, ადგილობრივ პარტიულ ორგანიზაციაში, საიდანაც მალევე მიიწვიეს ბათუმის თვითმმართველობის ხელმძღვანელად - არჩეული იყო ბათუმის ქალაქისთავად.

1917 წელს აირჩიეს საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრად.

1918 წელს, ოსმალთა არმიის მიერ ბათუმის ოკუპირებისას დარჩა ქალაქში და ზრუნავდა ადგილობრივი მოსახლეობის ინტერესების დაცვაზე.

1918 წლის განმავლობაში იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი.

მცირე ხნით მუშაობდა შინაგან საქმეთა მინისტრის ამხანაგად, შემდგომ დაინიშნა გარეშე საქმეთა მინისტრის ამხანაგად.

1919 წლის 12 მარტს აირჩიეს საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის სიით.

ხელმძღვანელობდა ქვეყნებს შორის ეკონომიკური ურთიერთობების დამყარების მიზნით იტალიაში წარგზავნილ დიპლომატიურ მისიას.

1921 წელს, საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების შემდეგ დატოვა სამშობლო და ცხოვრობდა საფრანგეთში; აქტიურად მონაწილეობდა ევროპის ქვეყნების პოლიტიკურ წრეებთან არაოფიციალურ დიპლომატიურ მოლაპარაკებებში საქართველოს ოკუპაციის საკითხის შესახებ.

კონსტანტინე საბახტარაშვილი ხანგრძლივი და მძიმე ავადმყოფობის შემდეგ გარდაიცვალა 1938 წლის 21 ივლისის დილით, ლევილის ქართულ მამულში.

დაკრძალულია ლევილის ქართველთა სასაფლაოზე.

წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382.

ბრძოლის ხმა, #5 (84), ოქტომბერი, 1938 წ. პარიზი; თსუ ქართული ემიგრაციის მუზეუმი, გურამ შარაძის კერძო კოლექცია.

დამოუკიდებელი საქართველო, #148, ივლისი, 1938 წ. პარიზი; თსუ ქართული ემიგრაციის მუზეუმი, გურამ შარაძის კერძო კოლექცია.

ფოტო: საქართველოს ეროვნული არქივი, კინო-ფოტო-ფონო დოკუმენტების ცენტრალური სახელმწიფო არქივი.