იოსებ (სოსო) გიორგის ძე ირემაშვილი დაიბადა 1879 წლის 6 იანვარს (ძველი სტილით), ტფილისის გუბერნიის გორის მაზრის სოფელ ურბნისში, დიაკვნის ოჯახში; ეროვნებით ქართველი.

1894 წელს დაამთავრა გორის სასულიერო სასწავლებელი; მისი კლასის ამხანაგი იყო სოსო ჯუღაშვილი.

სწავლა განაგრძო ტფილისის სასულიერო სემინარიაში, სადაც ჩაერთო სოციალ-დემოკრატიული წრეების მუშაობაში.

1898 წლიდან იყო რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი.

1900 წლიდან თანამშრომლობდა სოციალ-დემოკრატიულ პრესაში ფსევდონიმებით: „მახარობელი“, „ნემსი“, „ი. პართენაშვილი“, „პართენაშვილი“, „ნაღველა“, „ს. პართენაშვილი“, „ს. პ-ლი“.

პარტიის წევრობის გამო 1906 წელს ადმინისტრაციული წესით დააპატიმრეს; მეორედ დააპატიმრეს 1908 წლის 28 აგვისტოს.

1911 წლიდან სწავლობდა კიევის უნივერსიტეტში.

უნივერსიტეტის დასრულების შემდეგ დაბრუნდა საქართველოში; მსახურობდა სხვადასხვა დაწესებულებაში; მასწავლებლად მუშაობდა გორში.

1917 წლისათვის იყო თბილისის ვაჟთა პირველი გიმნაზიის მასწავლებელი; პარალელურად მუშაობდა კოოპერატიულ დაწესებულებებში.

1917 წლის თებერვლის რევოლუციის შემდეგ იყო დუშეთის მაზრის კომისარი.

1919 წლის მაისში ჩაირიცხა საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის საკანდიდატო სიიდან.

წევრობიდან ამოირიცხა 1919 წლის ბოლოს, დამატებითი არჩევნების შემდეგ დეპუტატების მანდატების გადაანგარიშების საფუძველზე.

შემდგომ მუშაობდა საქართველოს კოოპერატივთა ცენტრალურ კავშირში („ცეკავშირი“).

1921 წელს, საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების დროს, დაინიშნა კახეთში საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობის საგანგებო რწმუნებულის -კოტე ანდრონიკაშვილის თანაშემწედ.

საქართველოს სსრ საგანგებო კომისიამ (ჩეკა) იოსებ ირემაშვილი სხვა პოლიტიკურ ლიდერებთან ერთად პირველად დააპატიმრა 1921 წლის 21 მაისს, 26 მაისს საქართველოს დამოუკიდებლობის დღის აღნიშვნის მოსალოდნელი გართულებების თავიდან ასაცილებლად.

მეორედ 1922 წლის 21 თებერვალს პარტიის სხვა ლიდერებთან ერთად დააპატიმრეს, საქართველოს ოკუპაციის წლისთავისათვის დაგეგმილი საპროტესტო მანიფესტაციების თავიდან არიდების მიზნით.

საქართველოს ჩეკას პრეზიდიუმმა 1922 წლის 23 მარტს 6 თვით პატიმრობა მიუსაჯა; მოთავსებული იყო მეტეხის #2 „გამასწორებელ სახლში“, იზოლაციის წესით.

1922 წლის ოქტომბერში საქართველოს ჩეკას პრეზიდიუმმა პოლიტპატიმართა დიდ ჯგუფს დაუდგინა მოსკოვში, რსფსრ სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს განკარგულებაში გადაგზავნა, მათი რსფსრ-ის საკონცენტრაციო ბანაკებში გადასანაწილებლად; ამას მეტეხის #2 „გამასწორებელ სახლში“ მყოფი პოლიტპატიმრების მღელვარება და პროტესტი მოჰყვა, რადგანაც, თავად საბჭოთა რიტორიკით, საქართველოს სსრ დამოუკიდებელი საბჭოთა რესპუბლიკა იყო და მისი მოქალაქეების სხვა ქვეყნის ტერიტორიაზე არსებულ ციხეში გადასახლება საბჭოთა კანონებისვე აბსოლუტურ დარღვევად ჩანდა. პოლიტპატიმრების აქტიური პროტესტისა და ციხეში ბარიკადების აგების შემდეგ ბოლშევიკურმა ხელისუფლებამ „კომპრომისულ“ გადაწყვეტილებად მათი საზღვარგარეთ გადასახლება მიიჩნია და 1922 წლის 9 ოქტომბერს პოლიტპატიმართა 62-კაციანი ჯგუფი, მათ შორის იოსებ ირემაშვილიც, მოსკოვის გავლით პოლონეთში გააძევა; იქიდან კი გერმანიაში საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის წარმომადგენლის, ლადო ახმეტელის, დახმარებით ისინი გერმანიასა და საფრანგეთში გადანაწილდნენ.

შემდგომ წლებში ცხოვრობდა და მუშაობდა გერმანიაში.

1932 წელს გერმანულ ენაზე გამოაქვეყნა წიგნი „სტალინი და საქართველოს ტრაგედია“.

1933 წელს დატოვა საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია და გერმანიაში მოქმედ მემარჯვენე ორიენტაციის ქართულ პოლიტიკურ ჯგუფს მიემხრო.

გარდაიცვალა 1944 წელს, ბერლინში.

დასაფლავების ადგილი უცნობია.

წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382; ფონდი #153, ანაწერი #3 - ტფილისის გუბერნიის ჟანდარმთა სამმართველოს ფოტო-კარტოთეკა.

ბრძოლის ხმა, #39, იანვარი, 1934 წ. პარიზი. თსუ ქართული ემიგრაციის მუზეუმი, გურამ შარაძის კერძო კოლექცია.

,სტალინი და საქართველოს ტრაგედია", იოსებ ირემაშვილი, „ქართული კულტურა საქართველოში და მის საზღვრებს გარეთ", თბილისი, 2006 წ.

ქართველები უცხოეთში, (ავტორთა ჯგუფი), „შპს. საქართველოს მაცნე", დიასპორის საკითხებში საქართველოს სახელმწიფო მინისტრის აპარატის შეკვეთით, თბილისი, 2012 წ.

ფოტო: საქართველოს ეროვნული არქივი, საქართველოს საისტორიო ცენტრალური სახელმწიფო არქივი, ტფილისის გუბერნიის ჟანდარმთა სამმართველოს ფოტო-კარტოთეკა.