პავლე (პაულ) იაკობის ძე ბიული დაიბადა 1878 წელს ტფილისის გუბერნიის ტფილისის მაზრის დაბა ელისავეტტალში (ამჟამინდელი ასურეთი), კოლონისტი ხელოსნის ოჯახში; ეროვნებით გერმანელი.

უმაღლესი განათლებით: სწავლობდა ბესარაბიის გუბერნიის სარატოვ-ვერნერის სასწავლებელში, რომელიც სპეციალურად გერმანული კოლონიებისთვის ამზადებდა სკოლის მასწავლებლებს.

1897 წლიდან მუშაობდა ელისავეტტალის გერმანულ სკოლაში სახალხო მასწავლებლად.

იყო რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის „მენშევიკების ფრაქციის“ წევრი.

პირველი მსოფლიო ომის დაწყების შემდეგ, მეფის ხელისუფლების მიერ კავკასიის გერმანელი კოლონისტების მოქმედებაზე გაძლიერებული დაკვირვების ღონისძიებების ფარგლებში, 1915 წლის 22 სექტემბერს (ძველი სტილით) ჟანდარმერიამ გაჩხრიკა ელისავეტტალის კოლონისტ-მანუფაქტურისტთა სასოფლო-სამეურნეო საზოგადოებრივი მაღაზია „Доверие“ და მისი ხელმძღვანელები, მათ შორის პაულ ბიულიც; ჟანდარმერიის ეჭვით, მაღაზიის შემოსავლის ნაწილი გერმანული არმიის სასარგებლოდ იგზავნებოდა; თუმცა ჩხრეკა უშედეგოდ დასრულდა.

1918 წელს ელისავეტტალში, მის სახლში იყო განთავსებული საქართველოში მყოფი გერმანული ჯარების ერთ-ერთი რაზმის შტაბი, რომელიც ქართული არმიისა და სახალხო გვარდიის ნაწილებთან ერთად ცდილობდა უწესრიგობების აღკვეთას ბორჩალოს მაზრაში.

პავლე ბიული აქტიურად მუშაობდა საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ხელისუფლების განმტკიცებისთვის გერმანელ კოლონისტთა შორის და ბორჩალოს მაზრაში.

1919 წლის 12 მარტიდან არჩეული იყო საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის სიით. იყო აგრარული, სახალხო განათლებისა და საბიბლიოთეკო კომისიების წევრი.

1921 წელს, საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების დროს, მონაწილეობდა წითელი არმიის წინააღმდეგ საბრძოლო მოქმედებებში; ოკუპაციის შემდეგ კი დარჩა საქართველოში და ჩაბმული იყო წინააღმდეგობის მოძრაობაში.

საქართველოს სსრ საგანგებო კომისიამ (ჩეკა) 1923 წელს პავლე ბიული ანტისაბჭოთა აგიტაციის და აჯანყების ორგანიზების ბრალდებით დააპატიმრა, თუმცა ბრალდების დაუსაბუთებლობის გამო რამდენიმე თვეში გაათავისუფლეს.

გათავისუფლების შემდეგ ცხოვრობდა და მუშაობდა ასურეთში.

1937-1938 წლების დიდი საბჭოთა ტერორის დროს პენსიონერი პავლე ბიული კვლავ დააპატიმრეს ანტისაბჭოთა აგიტაცია-პროპაგანდისა და „მავნებლობის“ ბრალდებით.

საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებულმა განსაკუთრებულმა სამეულმა (ე. წ. „ტროიკა“) 1938 წლის 20 აპრილს დახვრეტა მიუსაჯა.

დახვრიტეს იმავე ღამით.

ოჯახის წევრები, როგორც გერმანელი ეროვნების მოქალაქეები, გადაასახლეს 1941 წლის ნოემბერში.

წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382; ფონდი #153, ანაწერი #1, საქმე #2923.

საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს აკადემიის არქივი, 1-ლი განყოფილება (ყოფილი საქართველოს სსრ სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #8, საქართველოს სსრ საგანგებო კომისიის (ჩეკა) კოლეგიის სხდომის ოქმები.

საქართველოს შსს აკადემიის არქივი. 1-ლი განყოფილება (ყოფილი სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის არქივი), ფონდი #8 - საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებული განსაკუთრებული სამეულის (ე.წ. „ტროიკის") სხდომის ოქმები.